بررسی اثر خردل گوگردی بر روی بقای سلولی و شکست DNA در سلول‌های فیبروبلاست پوست انسان

اهداف: خردل گوگردی از عوامل آلکیله کننده تاول زا است که به‌آسانی با طیف وسیعی از ماکرو مولکول‌های سلولی مانند DNA، RNA و پروتئین‌ها واکنش می‌دهد. در این مطالعه، اثر خردل بر روی بقای سلولی و قطعه‌قطعه شدن DNA در سلول‌های فیبروبلاست انسان بررسی شده است. روش‌ها: سلول‌های فیبروبلاست پوست انسان رده سلولی HF2FF تحت تأثیر غلظت‌های مختلف خردل (µM 1000-180) قرار گرفت و به مدت 24 ساعت در شرایط استاندارد اینکوبه شد. سپس اثر خردل روی درصد بقای سلولی با استفاده از رنگ‌آمیزی ویوله ژانسیان و شکست DNA با روش‌های ژل الکتروفورز آگاروز و واکنش دی فنیل آمین بررسی شد. یافته‌ها: بقای سلول‌هایی که تحت تأثیر غلظت‌های 180، 300 و 1000 میکرومولار خردل قرار گرفتند به ترتیب 65، 42 و 16 در صد بود. شکست DNA در غلظت‌های بالاتر خردل (µM 180 >) افزایش و به‌صورت اسمیر بر روی ژل آگاروز نمایان شد. نتیجه گیری: اثر خردل گوگردی روی بقای سلولی و شکست DNA وابسته به غلظت است. در غلظت‌های بالاتر خردل (µM 180>)، آلکیلاسیون DNA منجر به شکست DNA می‌شود که الگوی قطعات DNA روی ژل آگاروز نشان دهنده مرگ سلولی از نوع نکروز است.